आफ्नै बाबुबाटै बलात्कृत किशोरी चित्कार, ‘म अव कहाँ जाऊँ’

१८ असोज
धादिङ जिल्ला त्रिपुरा सुन्दरी गाउँपालिका वडा नं २ की कक्षा १० मा पढ्ने १४ वर्षिय बालिका सुर्यमुखी (नाम परिवर्तन) असोजको पहिलो साता गाउँमै काठको काम गर्न आएका उदयपुर तिरका एक पुरुषसंग विहे गर्ने भन्दै घरबाट भागिन् । बाबुले छोरी घरमा नरहेको जानकारी पाएपछि प्रहरीमा उजुरी गरे । केटा सहित उक्त बालिकालाइ प्रहरीले दक्षिणी धादिङको गल्छीबाट नियन्त्रणमा लियो ।

प्रहरीले बालिकालाइ नियन्त्रणमा लिएपछि नयाँ घटनाक्रम थाहा पाएर प्रहरी नै आश्चर्य चकित बन्यो । आफ्नै बाबुबाट पटक पटक बलात्कृृत भएको र सहनै नसक्ने भएपछि घर छाडेर भागेको कुरा बालिकाले बताएपछि प्रहरीहरु झस्किए । त्यसपछि बालिकालाइ परिवारको जिम्मा नलगाइ सेफ हाउसमा राखेर अनुसन्धान सुरु ग¥यो । पछिल्लो पटक गत असोज ८ गते आमा र भाइ मामाघर गएको बेलामा बाबुले फेरी बलात्कार गरेपछि भने उनले घर छाड्ने सोच बनाइन् ।

आमा र भाइ नै घरमा नहुने भएपछि उनले फेरी आज बाबुबाट बलात्कृत हुँदै छु भन्ने शंकाले मामाघर जान अड्डि लिइनन् तर आमाले बाबा काममा जाने र घर कुर्ने कोही नहुने भन्दै लगिनन् । सेफ हाउसमा रहेकी ती बालिकाले रुदै भनिन्, ‘म पनि मामाघर जान्छु भन्दा मलाइ लैजानु भएन, त्यस दिन पनि बुवाले मलाइ बलात्कार गरे ।’ ती बालिकाको बयान सुन्दा जो कोहीको पनि आङ सिरिङ्ग हुन्छ । उनलाइ आफ्नै जन्म दिने बाबुबाट कहिलेदेखि बलात्कृत भइन् भन्ने बारेमा ठयाक्कै मिति थाहा छैन, तर यत्ति थाहा छ कि उनी जान्ने बुझ्ने भएदेखि नै निरन्तर बाबुले बलात्कार गरिरहेका छन् ।

मलाई बुवाले बलात्कार गरेको कुरा मेरो आमालाइ पनि पहिलेदेखि नै थाहा थियो, तर आमाले कहिल्यै मेरो समस्या सुन्नुभएन । सधै लुकाइरहनुभयो थाहा नपाए झै गरिहनुभयो ।’ निक्कैबेर टोलाएर बालिकाले भनिन्, ‘घटना बाहिर आएपछि हामी सवैजनालाइ समस्या पर्छ भनेर आमाले कहिल्यै पनि मलाइ सहयोग गर्नुभएन, उल्टै चुप लाग्न भनिरहनुभयो ।

आफ्नै बाबुबाट पटक–पटक बलात्कृत भइरहेपछि बालिकामा मानसिक समस्या देखा पर्न थाल्यो । उनले धेरै पटक आत्महत्याको प्रयास गरिन । उनलाइ लाग्छ, ‘मेरो पिडा भगवानले पनि देखेन, मलाइ सजिलै मर्न पनि दिएनन्, मर्न पाएको भए यो पिडाबाट उन्मुक्ती पाउथे कि ।’ विद्यालयमा पनि टोलाउने, धेरै नवोल्ने एक्लै बस्ने गर्न थालेपछि शिक्षकहरुले पनि अभिभावकलाइ जानकारी गराए । जन्म दिने बाबुआमा नै आफ्नो नभएपछि उनले आफ्नो पिडा कतै भन्न सकिनन् ।
एकदिन बालिकाको आमाले घरको आँगनमा गर्भ निरोधक चक्की (आइपिल्स) को खोल फेला पारिन । घरमा सोधीखोजी भयो, कसरी आयो त्यो औषधी । त्यो औषधी बाबुले गर्भ बस्दैन भनेर छोरीलाइ खुवाएका रहेछन् । ‘मलाइ बुवाले थकाइ लाग्दैन, तागत दिन्छ भनेर पहिलेदेखि नै यो औषधी बेला बेलामा खान दिइरहनुहुन्थ्यो ।’ बालिकाले गम्भीर हुँदै भनिन्, ‘मलाइ के थाहा त्यो औषधी गर्भरोक्ने औषधी थियो भनेर ।’

जन्म दिने बाबु बलात्कार गर्ने, आमा चुपचाप सहन बाध्य गराउने भएपछि उनलाइ घर बस्न मन लागेन । त्यसैमा साथ दिन आइपुगे उदरपुर तिर घर भएका काठको काम गर्ने मिस्त्री । दुवैजना भागेर विहे गर्ने सल्लाह गरेर घरबाट हिडेपछि यो घटना बाहिरियो ।

उनको अहिले सुरक्षित आवास गृह (सेफ हाउस) मा राखेर उपचार भइरहेको छ । उनीमा पिसाव नरोकिने समस्या देखिएको छ । उनलाइ सेफ हाउसमा राखेर दैनिक मनोपरामर्श दिइरहेको छ ।
बाबुलाइ प्रहरीले नियन्त्रणमा लिएर अनुसन्धान गरिरहेको छ । जिल्ला प्रहरी कार्यलय धादिङका अपराध अनुसन्धान शाखाका प्रमुख मणिराम भट्टले भने, ‘प्रारम्भिक अनुसन्धानको क्रममा विगत ५÷७ वर्ष अघिदेखि नै छोरीलाइ बलात्कार गरिरहेको कुरा खुल्न आएको छ । बच्चा नजन्मियोस भनेर औषधी खुवाएको, पटक पटक बलात्कार गरिरहेको जस्ता छोरीले लगाएको सवै आरोपहरु बाबुले स्वीकार गरिसकेको अवस्था छ । हामीले थप अनुसन्धान गरिरहेका छौँ ।’

बाबुलाइ जवरजस्ती करणी र हाडनाता करणी मुद्धामा अनुसन्धान गरिरहेको भट्टले बताए । तर आफ्नै श्रीमान विरुद्ध छोरी बलात्कार गरेको अभियोगमा आमाले जाहेरी दिन नचाहेपछि उद्धार गर्ने सस्था सहयात्री समाजको तर्फबाट जाहेरी दिइएको छ ।

प्रहरहरीकै निगरानीमा सहयात्रीकै सेफ हाउसमा रहेकी बालिकालाइ आमाले भेटेर पटक पटक मुद्धा फिर्ता लिन दवाव दिएकी छिन् । घरमा कमाउने मान्छेलाइ नै जेल पठाएपछि परिवारलाइ नै समस्या पर्ने भएकाले बुवालाइ नफसाउन र मुद्धा फिर्ता लिन दवाव दिइरहेको बालिकाले बताइन् ।
अव कहाँ जाने कता जाने उनी निराश छिन् । उनको घर आफनो कहिल्यै भएन, विकल्पमा पराइघर जान खोजेपछि घटना बाहिरियो । बाबुलाइ जेलमा हालेको भन्दै आमाले गाली गरिरहेकाले अव उनी फर्केर घर जान पनि सक्दिनन् । ‘बाबुलाइ अदालतले सजाय त दिलाउला, जेलभित्रै राखेर पालन पोषण पनि गर्ला ।’ लामो सास तान्दै भनिन्, ‘पढाइ पनि छुट्यो, अव म कहाँ जाउँ, कस्लाइ आफ्नो भनेर जाऊँ ।’

यो घटनालाइ नजिकबाट हेरिरहेकी अधिवक्ता सापकोटाले भनिन्, ‘हाम्रो कानुन नै पिडक मैत्री भयो, परिवारबाटै बलात्कृत घटनामा बालिकाहरु न त घर फर्किन सक्छन, न त राज्य लै नै उनीहरुको संरक्षण गर्ने दायित्व लिएको छ ।’

पराइबाट बलात्कृत बालिकाहरुलाइ घरको संरक्षण हुने भएपनि घरभित्रैको बलात्कारको केशमा सवैभन्दा समस्यामा बलात्कृतहरु नै परेका छन् । ‘अपराध गर्नेलाइ मानव अधिकारको प्रत्याभुति सहित दैनिक भत्ता दिएर जेलमा राख्छ ।’ सापकोटाले भनिन्, ‘यी पिडितहरुको अवस्था के छ भनेर कसैलाइ चासो हुदैन । एसिड पिडितलाइ जस्तो ऐन संसोधन हुनु अव जरुरी छ ।’